جوشکاری مقاومتی

جوشکاری پروجکشن شکلی از جوشکاری مقاومتی است که از برجستگی ها برای تمرکز جریان و نیروی جوش بر روی یک ناحیه کوچک استفاده می کند. این امکان جوشکاری کارآمدتر با کاهش مصرف انرژی و افزایش استحکام جوش را فراهم می کند. این فرآیند جوشکاری مزایای رقابتی مختلفی را ارائه می دهد زیرا نتایج با کیفیت بالا را با نرخ مقرون به صرفه تضمین می کند. 

جوش نقطه ای رایج ترین شکل جوشکاری مقاومتی است. این روش شامل عبور جریان الکتریکی از طریق الکترودهای متصل به دو سطح فلزی جداگانه است که به هم فشرده شده اند. این فرآیند باعث تولید گرما می شود که باعث ذوب شدن قطعات و جوش خوردن آنها می شود و در نتیجه جوش های نقطه ای در یک یا چند مکان خاص ایجاد می شود. در نتیجه این روش نیاز به جریان و فشار بیشتری دارد.

جوشکاری درز گونه ای از جوش نقطه ای است، با تمایز اولیه این است که الکترودهای جوشکاری به جای میله های ثابت از چرخ های موتوری تشکیل شده اند. چرخ‌های الکترود دیسک‌شکل گرما تولید می‌کنند که به نوبه خود با تغذیه قطعات بین آن‌ها یک جوش پیوسته ایجاد می‌کند و در نتیجه یک جوش مقاومت غلتشی یا یک جوش درز غیر هرمتیک ایجاد می‌شود.

جوش لب به لب یکی از ساده ترین و قابل انطباق ترین اشکال طراحی اتصالات جوش است. نوع اتصال با قرار دادن دو قطعه فلزی از انتها به انتها و متعاقباً جوش دادن آنها در طول اتصال ایجاد می شود. توجه به این نکته ضروری است که در اتصال لب به لب، سطوح قطعاتی که به هم متصل می شوند در یک صفحه قرار دارند و فلز جوش در صفحات این سطوح باقی می ماند. در نتیجه، قطعات تقریباً موازی هستند و بر خلاف اتصالات لپ، روی هم قرار نمی گیرند.