جوشکاری مقاومتی دارای مزایای زیر است:
1. هنگامی که قطعه تشکیل می شود، همیشه توسط یک حلقه پلاستیکی احاطه شده است، فلز مذاب از هوا جدا می شود و فرآیند متالورژی ساده است.
2. زمان گرمایش کوتاه است و گرما متمرکز است، بنابراین ناحیه متاثر از گرما کوچک است و تغییر شکل و تنش نیز کم است. معمولاً نیازی به ترتیب دادن فرآیند اصلاح و عملیات حرارتی پس از جوشکاری نیست.
3. نیازی به فلزات پرکننده مانند الکترود و سیم و مواد جوشکاری مانند اکسیژن، استیلن و آرگون ندارد و هزینه جوش کم است.
4. عملیات ساده، مکانیزاسیون و اتوماسیون آسان و بهبود شرایط کار.
5. بهره وری بالا و بدون صدا و گازهای مضر. در تولید انبوه، می توان آن را به همراه سایر فرآیندهای تولید در خط مونتاژ کامپایل کرد، اما جوش لب به لب به دلیل جرقه نیاز به جداسازی دارد.
جوشکاری مقاومتی دارای معایب زیر است:
1. عدم وجود روش‌های تست غیرمخرب قابل اعتماد، کیفیت جوش را فقط می‌توان با آزمایش‌های مخرب نمونه‌های فرآیند و جوش‌ها و همچنین با تکنیک‌های نظارتی مختلف برای اطمینان بررسی کرد.
2. اتصال لبه جوش نقطه و درز نه تنها وزن قطعه را افزایش می دهد، بلکه زاویه ای را در اطراف قطعه بین دو صفحه ایجاد می کند و در نتیجه استحکام کششی و استحکام خستگی اتصال کم می شود.
3. تجهیزات دارای قدرت، مکانیزاسیون و اتوماسیون بالایی هستند که باعث افزایش قیمت تمام شده تجهیزات می شود. تعمیر و نگهداری دشوارتر است و دستگاه جوش تکفاز AC پرقدرت معمولی برای عملکرد عادی شبکه برق مساعد نیست و باید به طور جداگانه توزیع شود.
روش‌های اصلی جوشکاری مقاومتی عبارتند از: جوش نقطه‌ای، جوش درز، جوش برآمدگی و جوش لب به لب.