چگونه تنش پسماند جوشکاری را کاهش دهیم؟

تنش جوش عامل مهمی است که باعث ایجاد ترک های مختلف جوشکاری در اتصالات جوشی می شود و تنش باقی مانده در جوش پس از جوشکاری بر عمر مفید سازه تأثیر می گذارد. بنابراین، به منظور بهبود کیفیت جوش کل قطعه، باید اقداماتی برای کنترل و کاهش تنش پسماند جوشکاری کوچک انجام شود.

1. دنباله و جهت جوشکاری معقول را اتخاذ کنید

(1) برای جوش روی صفحه جوش، اطمینان حاصل کنید که جوش های طولی و عرضی (به ویژه جهت عرضی) می توانند آزادانه جمع شوند. اگر لب به لب جوش می شود، جهت جوش باید به انتهای آزاد اشاره داشته باشد.

(2) ابتدا جوش ها را با انقباض بزرگتر جوش دهید. در صورت وجود جوش لب به لب یا جوش فیله ای روی سازه، ابتدا باید جوش های لب به لب با انقباض بیشتر جوش داده شود.

(3) ابتدا جوش های عرضی کوتاه را جوش دهید.

(4) جوش هایی با تنش بیشتر در حین کار ابتدا جوش داده می شوند تا توزیع تنش داخلی معقول شود.

(5) هنگام جوشکاری متقاطع جوش های لب به لب، توالی جوش باید اتخاذ شود تا اطمینان حاصل شود که احتمال کمتری بروز نقص در تقاطع وجود دارد. هنگام جوشکاری جوش های T شکل و جوش های متقاطع، جوش هایی که ابتدا در تقاطع جوش داده شده اند باید تمیز شوند، همانطور که در شکل نشان داده شده است. برای جلوگیری از ترک در محل تقاطع جوش.

2. سفتی موضعی سازه جوش داده شده را کاهش دهید

هنگامی که سفتی سازه افزایش می یابد، تنش جوش نیز به همین ترتیب افزایش می یابد. بنابراین، کاهش صلبیت موضعی قطعات جوش داده شده قطعه برای کاهش تنش مفید است. هنگام جوشکاری جوش های بسته یا جوش هایی با صلبیت بیشتر می توان از روش ضد تغییر شکل برای کاهش تنش استفاده کرد. صلبیت موضعی سازه یا روش بازکردن شیارهای آرامش در نزدیکی جوش ها می تواند سفتی موضعی قطعات جوش داده شده را کاهش دهد.

3. منطقه کاهش تنش گرمایی

هنگام جوشکاری، حرارت دادن آن دسته از قطعاتی که مانع انبساط و انقباض آزاد ناحیه جوش می شوند به طوری که همزمان با ناحیه جوش منبسط و منقبض می شوند، می تواند تنش جوش را کاهش دهد. این روش را روش گرمایش «منطقه کاهش تنش» یا روش انقباض سنکرون می نامند. قسمت گرم شده منطقه کاهش تنش نامیده می شود.

4. برای کاهش تنش پسماند جوشکاری از روش جوش سرد استفاده کنید

اصل جوشکاری سرد این است که سعی شود توزیع دما بر روی سازه جوشکاری شده تا حد امکان یکنواخت باشد و لازم است دمای محلی جوش تا حد امکان پایین کنترل شود و در عین حال حجم این قطعه در ساختار کلی جوش داده شده باید تا حد امکان کوچک باشد. این باید در ساختار به حداقل برسد. روش اختلاف دمای کوچک می تواند به طور موثر تنش پسماند جوشکاری را کاهش دهد و تمایل به ترک های تنش حرارتی را کاهش دهد.

در عملیات جوش سرد، از الکترودهای با قطر کمتر، جریان جوش کوچکتر استفاده کنید و هر بار فقط قسمت کوتاهی از جوش را جوش دهید. به عنوان مثال، برای تعمیر جوشکاری چدن، هر بخش فقط 1040 میلی متر جوش می دهد. برای جوشکاری اجزای صلب، هر بخش فقط یک یا نیم میله جوش را در یک زمان جوش دهید. پس از هر پاس جوش، قبل از جوشکاری درز جوش بعدی، باید تا نقطه ای خنک شود که دیگر داغ نباشد.

5. جوش های چکشی

در طول فرآیند خنک سازی هر جوش، از یک چکش سر گرد کوچک برای چکش زدن جوش استفاده کنید، به طوری که فلز جوش تغییر شکل کششی پلاستیکی ایجاد کرده و به اطراف گسترش می یابد، انقباض جوش را جبران می کند و تنش داخلی را کاهش می دهد. چکش کاری باید یکنواخت و متوسط ​​باشد تا از کوبیدن بیش از حد که منجر به آثار چکش بیش از حد عمیق می شود جلوگیری شود.

6. قبل از جوشکاری گرم کنید

هدف از پیش گرم کردن قبل از جوشکاری کاهش گرادیان دما بین ناحیه جوش و سازه، کاهش درجه محدودیت و دستیابی به هدف کاهش تنش داخلی جوشکاری است. پیش گرم کردن جوش قبل از جوشکاری می تواند به طور کلی یا محلی در ناحیه جوشکاری پیش گرم شود. روش های پیش گرمایش شامل گرمایش کلی در کوره، گرمایش محلی مادون قرمز دور، گرمایش با فرکانس توان محلی، گرمایش شعله و غیره است.