هنگامی که جریان جوشکاری بیشتر باشد، فشار الکترود نیز افزایش خواهد یافت. این دو پارامتر با معیار عدم تولید پاشش به عنوان یک شرایط بحرانی تطبیق داده شده اند. و منطقه بحرانی از انواع مختلف معیارهای نرم و سخت متفاوت است. به طور کلی، الکترودها در حین جوشکاری تحت فشار ده ها یا حتی هزاران نیوتن قرار می گیرند.
فشار الکترود نیز یکی از پارامترهای مهم برای جوشکاری نقطه ای است. فشار بیش از حد یا خیلی کم الکترود باعث کاهش ظرفیت باربری اتصال جوش شده و افزایش پراکندگی به خصوص برای بارهای کششی می شود.
هنگامی که فشار الکترود خیلی زیاد است، انعطاف پذیری فلز در ناحیه جوش کمتر و پراکندگی بیشتر است، به ویژه برای بارهای کششی. هنگامی که فشار الکترود خیلی کوچک است، به دلیل دامنه ناکافی و درجه تغییر شکل پلاستیکی فلز در ناحیه جوش، سرعت گرمایش بیشتر از سرعت انبساط حلقه پلاستیکی است که منجر به پاشش شدید می شود، که به دلیل اثرات مضر بر شکل و اندازه هسته مذاب، آلودگی محیطی و نگرانی های ایمنی.
هنگامی که فشار الکترود افزایش می یابد، سطح تماس بیشتری در ناحیه جوش وجود دارد که منجر به کاهش مقاومت کل و چگالی جریان می شود. این منجر به افزایش اتلاف گرما در ناحیه جوش و کاهش اندازه هسته مذاب می شود که در موارد شدید می تواند باعث نقص جوش نشده شود.
هنگامی که فشار الکترود افزایش می یابد، سطح تماس بیشتری در ناحیه جوش وجود دارد که منجر به کاهش مقاومت کل و چگالی جریان می شود. این منجر به افزایش اتلاف گرما در ناحیه جوش و کاهش اندازه هسته مذاب می شود که در موارد شدید می تواند باعث نقص جوش نشده شود.