چرا جوش مقاومتی نیازی به آزمایش غیر مخرب ندارد؟

در واقع از تست غیر مخرب برای ارزیابی کیفیت جوشکاری مقاومتی استفاده می شود. به عنوان مثال، از طریق بازرسی چشمی، موقعیت و فاصله اتصالات لحیم کاری، تغییر شکل جوش و پاشش محصول را می توان تشخیص داد. عمق فرورفتگی را می توان با کمک ابزار اندازه گیری یا ذره بین نیز تشخیص داد. ، ترک ها و منافذ روی سطح فرورفتگی؛ برخی از عیوب داخلی را می توان از طریق بررسی اولتراسونیک یا رادیوگرافی تشخیص داد.

با این حال، هر روش تست محدودیت های خود را دارد. هنگامی که یک محصول دارای الزامات خاصی برای اتصالات جوشکاری مقاومتی است و آزمایش غیر مخرب نمی تواند تأیید کند که آیا می توان این الزام را برآورده کرد، آزمایش غیر مخرب نمی تواند جایگزین آزمایش مخرب شود. به عنوان مثال، شرکت ما الزاماتی برای مهره های جوشکاری مقاومتی دارد. برای برآورده کردن الزامات گشتاور شکست، باید از آچار گشتاور برای باز کردن پیچ مهره استفاده کنید و اندازه گیری کنید که آیا گشتاور شکستن شرایط را برآورده می کند یا خیر. علاوه بر این، اگر الزاماتی برای اتصال جوشکاری مقاومتی مانند اندازه قطعه، مقاومت خمشی، مقاومت برشی و غیره وجود داشته باشد، می‌توانید از قبل از آزمایش مخرب استفاده کنید.

در مقابل، کیفیت جوش جوش ذوبی را می توان با آزمایش های غیر مخرب تضمین کرد، در حالی که استحکام اتصال جوش مقاومتی ذاتاً کم است و برخی از عیوب بسیار ظریف وجود دارد که تأثیر زیادی بر استحکام اتصال دارند، بنابراین -تست مخرب قابل اعتماد نیست. کیفیت جوش فقط با آزمایش مخرب قابل بررسی است و با نظارت بر فرآیند جوشکاری تضمین می شود.

اما همه می‌دانند که آزمایش مخرب همه محصولات را از بین می‌برد، که شامل مسائل مربوط به هزینه است. برای محصولات تولید انبوه، فرکانس آزمایش های مخرب اغلب تعیین می شود، مانند اولین قطعه در هر شیفت، یک بار در هر 500 قطعه و غیره. برای محصولات غیر استاندارد، و ارزش تک محصولی بالا است، آزمایش های مخرب اغلب با استفاده از قطعات آزمایشی انجام می شود که محصول را شبیه سازی می کنند. در مقایسه با تأثیر خروج محصولات معیوب، هزینه این آزمایشات مخرب ارزش پرداخت را دارد.