جوشکار مقاومتی روشی است که در آن قطعه کار جوش داده شده بین دو الکترود فشرده می شود و با عبور جریان الکتریکی از سطح تماس قطعه کار و گرمای مقاومتی تولید شده در ناحیه مجاور، به حالت مذاب یا پلاستیک گرم می شود. در جوشکاری نقطه‌ای، قطعه کار تنها به تعداد محدودی از سطوح تماس جوش داده می‌شود و یک هسته کروی و مسطح را تشکیل می‌دهد. جوش نقطه ای را می توان به جوشکاری تک نقطه ای و جوشکاری چند نقطه ای تقسیم کرد. در جوشکاری چند نقطه ای، بیش از دو جفت الکترود در یک فرآیند برای تشکیل چند هسته استفاده می شود.
جوشکاری درز شبیه جوش نقطه ای است. در جوشکاری درز، یک جوش پیوسته قبل و بعد از عبور قطعه کار از بین دو الکترود (غلتک) شکل چرخان تشکیل می شود تا اتصال جوش نواری ایجاد شود. جوش پروجکشن گونه ای از جوش نقطه ای است. قطعه کار دارای برجستگی های پیش ساخته است. هنگام جوشکاری محدب، می توان یک یا چند هسته همجوشی را در یک زمان در محل اتصال تشکیل داد. هنگام جوشکاری، انتهای دو قطعه کار در تماس با یکدیگر بوده و پس از حرارت و فشار مقاومتی در امتداد تمام سطح تماس جوش داده می شود.
دستگاه جوش مقاومتی دارای مزایای زیر است：
(1) هنگامی که هسته مذاب تشکیل می شود، همیشه توسط یک حلقه پلاستیکی احاطه شده است، فلز مذاب از هوا جدا می شود و فرآیند متالورژی ساده است.
(2) زمان گرمایش کوتاه، گرمای متمرکز، ناحیه تحت تأثیر حرارت کوچک، تنش تغییر شکل کوچک، بدون نیاز به ترتیب فرآیند کالیبراسیون و عملیات حرارتی پس از جوشکاری.
(3) فلز، اکسیژن، استیلن، آرگون و سایر مواد جوشکاری نیازی به سیم جوش، میله های جوشکاری و سایر پرکننده ها ندارند، هزینه های جوشکاری کم است.
(4) عملیات ساده، مکانیزاسیون آسان و اتوماسیون، بهبود شرایط کار.
(5) بهره وری بالا، بدون سر و صدا و گازهای مضر. در تولید انبوه، می توان آن را به همراه سایر فرآیندهای تولید در خط مونتاژ بافته کرد. با این حال، جوشکاری فلاش ایزوله به دلیل پرواز جرقه مورد نیاز است.